З тобою був я справедливий.
Пройшов по серці списом час –
Тепер я грішний, нещасливий.
Не раз я чув твій сміх глумливий
І докоряв собі не раз.
З тобою був я справедливий.
Мене вели душі припливи,
Святих надій вогонь не гас.
Тепер я грішний, нещасливий.
Підводив юний дух гульливий,
В багні гріхів груз повсякчас.
З тобою був я справедливий.
У сні ловив твій лик тремтливий,
Носив портрет твій напоказ.
Тепер я грішний, нещасливий.
Стежки поплутав вік стрімливий,
Кохань солодкість – не для нас.
З тобою був я справедливий,
Тепер я грішний, нещасливий.
Міхась Кавыль
Віланэль
З табою быў я справядлівы.
Прайшоў па сэрцы дзідай час‚
Цяпер я грэшны‚ нешчасьлівы.
Ці раз я чуў твой сьмех глумлівы
І дакараў сябе ці раз.
З табою быў я справядлівы.
Мяне вялі душы прылівы‚
Сьвятых надзей агонь ня гас.
Цяпер я грэшны‚ нешчасьлівы.
Пад'юджваў юны дух гульлівы‚
Ў парокаў багне часта граз.
З табою быў я справядлівы.
У сьне лавіў твой цень трымсьлівы‚
Насіў партрэт твой на паказ.
Цяпер я грэшны‚ нешчасьлівы.
Паблытаў сьцежкі век імклівы‚
Каханьня слодыч - не для нас.
З табою быў я справядлівы‚
Цяпер я грэшны‚ нешчасьлівы.
