ДЄТСТВО
Де бісьме не были де бы не жили
Все нас тягне сильно думу назад
Туды де сьме босыми ходили
В отчый дом і старинькый сад
Вночи коли так солодко спиме
Коли мы од дома так далеко
Своє дєтство беззаботне мы сниме
Як тогды нам было жити легко
Типирькы стали і мы взрослі
У каждого своїх проблем тягарь
Жаливов наші доружкы залослі
Ниє кому у рукы узяти тот біґарь
Тогды й трава была майзелена
І майжинь сонце світило майярко
А типирь за проблемов проблема
Життя приподносит свої подаркы
А час біжит гі куй Тиса воду несе
Сорока не носит новость на хвості
Там нянько і мамка чекают усе
Коли мы прийдеме мало у гості
Рідко дому ся іде бо далека дорога
Все чекаєме коли у нас ся получит
Заростає жаливов дома коло порога
Коли видиме душа і серце ся мучит
Та кобы мош было бы жити дома
Ніко бы не йшов у світы нікуды
Надоїли нам тайстры гі оскома
Но мусиме йти як ходили нянькы і діды
І снится нам що прийшли сьме дому
Встрічає нас дома нянько і мамка
Я їх ід собі сильно обох обыйму
Бо ніґде ниє так добре гі тамкы
Автор: Мігаль Стан, с. Уґля, 6 фебруара 2018 г.
