/Люди, это на белорусском... Читали и понимали украинские, захотелось чего-то своего))) Надеюсь, наши языки не настолько разнятся, чтобы не понять!/
Пакідаючы сэрца, прашу, азірніся.
Цалуючы вусны, кахання напіся.
Яшчэ тры хвівілы, і ўсе - развітанне:
Прашу, не забудзь гэта наша спатканне.
Мне сэрца сціскае боль стаху і жалю,
Бо ведаю, што не пачую "кахаю".
Душа так ірвецца, яна ўжо не можа,
Здаецца, вось крыкне: "О, Божухна, Божа!
За што тыя здзекі кахання, пакуты?
Мне лёс-жартаўнік звязаў рукі ў путы..."
Усё... Нежывая... Нічога не трэба...
Душа паляцела галубкай да неба...
