Ек умру, то схоронітэ

Ны  в  Могыльны  ж  гындэ.
І  ны  навыть  в  РылоВычах.
Бо  ныМА  Й  зымлі  чыст.

Ені-бені  фсэ  пожэрлы.
Навыть  коровый  стік!
Так  шо  но  в  Сухым  Борі  шэ
Есця,  мо,  хоть  дуб  мій.

В  нэбі  пташычка  кугычэ.
Эх,  ныма  й  пташыны!
І  но  бумкають  машыны,
Сіють  увДовбРінНе  жь.

Так  шо,  нежные  моі  вы,
Поховайтэ  вш  сына,
Дэ  стоелы  гольшынышча.
Там,  дэ  й  Лазар  вырос.

Ну,  бо  лазыв  я  да  лазыв
До  й  якыйсь  шыпшынКы  ш.
Кыш!  –  но  гаркнулы  убійцы.
Дзыгуны  лыхыйі.

Кобзара  Шывчэнку  выйМуть
Муть  така,  шо  згынь  уж!
Бо  жь  ныма  в  Яновы  й  гымЕв,
Лабора  шо  прыймуць.

Так  шо  так,  Бен-ладан  с  Тэвлі,
Е  хрышчоный  в  Бісер.
От  мы  з  йім  і  зйім  шэ  нішо.
Раз  такы  вы  мэндыль.

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=650238
Рубрика: Авторська пісня
дата надходження 09.03.2016
автор: Кобзар Лаборськый