А веть я міг ій не йті туды.

Хай  бы  згнойілы!

Тут  у  нас  разгараецца  гымпыт:
Ек  дытыне  нагучыты  б
Влад  говорыты  імпічмынт.
А  то  всэ  кругом  насільле.

Савет  сабіраецца  сільных!
Ева  да  Влас  гындэ  с  Ігор  М.
Ну  а  Васе  дэ  місцэ.
Тіко  ж  в  шызі  дэсь.

Сена  ж  гарыць  се  в  вадзі  в  бес.
І  от  ведзе  біс  дытынок
Да  прамо  не  в  скрыню  ж:
Ах!  Вот  доска  погыбшых!

Ну,  й  ясно,  детішкі
Нікак  ні  шумі  й  тут.
Ім  не  дэсь  но  дэсыть.
Да  й  всё  поймэ  тыле.

Но  вот  страшылкы  –
Эт    ты  ны  тыкай!
Бо  ж  дзеткі  не  ведаюць,
Шо  й  е  картішкы  шч.  

Так  вот  мы  й  хай  гітлер  ж
Влупылы  тут  німцям.
Да  шэ  й  пазванілі  зь
Весела  і  аткрыта!

Ой!  Шо  тут  случылось!..
Страхітте,  людкы  моі!
Нас  засадылы  прам  
Тут  жэ  в  телевізор  з.

Восстал  Бык  на  Тігра  ж.
Да  й  4  на  5  ексь.
А  гэто  ш,  ты  відаш,
Ны  й  сокірко  об  сірп  здесь.

Ну,  тут  мы  продовжуем
Делок  анархіста.
І  в  Мінску  знайшлы  Стрылка,
Шо  Весам  напуддаф.

Бо  ж  шэ  й  у  й  Яновы
Найдуть  Пятёрку  й,
Колы  вона  рыхтык
Сыдыць  азь  на  місцы.

Шо  ж  робляць  норыцы.
Так!  Ты  тут  вазон  скынь?
Да  шэ  й  гнав  с  хаты  пЯнь?
А  йды  к  нам  в  шчыпца!

І  быс  суда  ці  следства
На  це  поломаны  й  рэбрычка.
Да  посыды  скікы  нада  нам,
Вылызному  начальствовы.

І  дэ  ж  пак  коньсцітуційка?
А  мы  яе  вдулі  в  зад!
А  ты  супротівса!
Да  мы  тут  згнаім  цібя!

І  я  вот  розмышляю  всэ:
Ну,  добрэ  з  рэбрамы.
А  скіль  шчэ  й  дійАйГнос,
Шо  я  вткнув  заразу?

Так  льдіна  ж  шкляна  каксь!
Ну,  я  б  йіх  послав  б  нах:
Вот  тут  у  вас  сказано,
Шо  суд  только  сажае  в  гразь!

Да-да!  Эт  псів  стрымае  й.
Ты  ж  шов  проці  влады  всей!
А  НЕ  ставів  на  мейсца
Зажравшыхся  клесцір.  

Так  шо  быйтэсь  з  мінісрамы
За  кансервы  жылізныйі.

...  но  вот  таку  лёлю
мозня  зь  об  дошку
(глень  фотку  зь)

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=644183
Рубрика: Сатира
дата надходження 15.02.2016
автор: Кобзар Лаборськый