Цю темну ніч поставили, мов крапку.
І снів блукали білі пароплави.
І моє серце билося від граду.
Тебе, я знаю, хвилі наздогнали.
Я - тільки я, і вітер знову вітер.
Як я потрапив в ці тенета долі?
Мого плачУ невимушені свідки -
Цей білий місяць і небес далекі зорі.
А душа біжить, наздоганяє.
Знаю, я колись іще засяю,
Як життя, як смерть стара палає,
Як планети в космосі кружляють.
Ще не спить моє буремне місто.
На землі від буревію стогнуть рани.
З того пилу це життя брудне намисто.
Лиш поезія невинна й бездоганна...
І своїх уже пізнавши ворогів,
Більше світло з рук моїх не сходить.
Та найбільший прояв почуттів -
Онімілий, мовчазний, холодний...
Цю темну ніч поставили, мов крапку.
І снів блукали білі пароплави.
І моє серце билося від граду.
Тебе, я знаю, хвилі наздогнали.
Переклад з грузинської. Автор оригіналу - Теренті Ґранелі.
პოეზია
ეს ღამე გაჩნდა, როგორც წერტილი,
ქრიან ოცნების თეთრი ნავები.
მე წამოვედი გულდასეტყვილი
და ვიცი, ახლა შენც გენანები.
ქარი - ქარია, მე ისევ მე ვარ,
რა ვქნა, ცხოვრების ქსელში გავები.
ჩემი ტირილის ჩუმი მოწმეა
ეს თეთრი მთვარე და ვარსკვლავები.
სული ჩქარია მრავალ სირბილით
და ვიცი, ისევ რომ ავენთები, -
როგორც სიცოცხლე, როგორც სიკვდილი,
როგორც სიშორე და პლანეტები.
მე ისევ მღალავს შფოთი ქალაქის
და გრიგალები მიწას უვლიან.
მესმის ცხოვრება, როგორც ტალახი
და პოეზია სიხარულია.
მე ჩემი მტრები ახლა ვიცანი,
ახლა ეს შუქი აღარ ინთება.
და უდიდესი გრძნობის ნიშანი
არის დუმილი და გარინდება.
ეს ღამე გაჩნდა, როგორც წერტილი,
ქრიან ოცნების თეთრი ნავები;
მე წამოვედი გულდასეტყვილი
და ვიცი, ახლა შენც გენანები
ტერენტი გრანელი
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=170391
Рубрика: Вірші, що не увійшли до рубрики
дата надходження 07.02.2010
автор: Bodo