Ще сто років мине, знов у місто зима увірветься.
Ще сто років мине, знов сніжинка з неба зірветься.
Ще сто років мине, сяду поряд, і знов захвилююсь.
Ще сто років мине, знову руки твої розцілую.
Я ж люблю тебе знов, як раніше.
Знову сльози твої так дивують.
Знов зустріну тебе у провулку.
І лице знов долоні затулять.
Ще сто років мине, у саду знов я буду з тобою.
Ще сто років мине, ти образишся і підеш додому.
Ще сто років мине, шлях до тебе – місяць освітить.
Ще сто років мине, коли двері, мила, відчиниш.
Я ж люблю тебе знов, як раніше.
Знову сльози твої так дивують.
Знов зустріну тебе у провулку.
І лице знов долоні затулять.
Ще сто років мине, і мабуть нам вже буде сто тридцять.
Ще сто років мине, знов згадаємо ми свої тридцять.
Ще сто років мине, вже старі, та серця не тихіші.
Ще сто років мине, як до Господа будемо ближчі.
Я ж люблю тебе знов, як раніше.
Знову сльози твої так дивують.
Знов зустріну тебе у провулку.
І лице знов долоні затулять.
Ще сто років мине, і у місто зима увірветься.
Ще сто років мине, знов сніжинка з неба зірветься.
Ще сто років мине, вже старі у саду понад снігом…
Але це все,
Як сто років мине,
Як сто років мине.
Автор оригіналу та музики - співак Панчо.
ასი წლის შემდეგ ისევ ქალაქში ზამთრი მოვა,
ასი წლის შემდეგ
ისევ დაიწყებს ფანტელი თოვას,
ასე წლის შემდეგ,
ისევ გეჯდები მღერვალედ გვერდზე,
ასე წლის შემდეგ,
ისევ გაკოცებ მხურვალედ ხელზე,
მე ისევ მიყვარხარ
როგორც უწინ და ისევ მაკვირვებს შენი ცრემლები
მე ისევ გნახე ქუჩაში გუშინ და ავიფარე სახელზე ხელი,
ასი წლის შემდეგ ისევ ვიჯდებით მე და შენ ბაღში,
ასი წლის შემდეგ ისევ ვიჩხუბებთ შენ წახვალ სახლში,
ასი წლის შემდეგ,
გზას გამინათებს მე შებსკენ მთვარე
ასი წლის შემდეგ,
როცა გამიღებ პატარავ კარებს მე გეტყვი,
მე ისევ მიყვარხარ როგორც უწინ და ისევ მაკვირვებს შენი ცრემლები,
მე ისევ გნახე ქუჩაში გუშინ და ავიფარე სახელზე ხელი,
ასი წლის შემდეგ ალბათ ვიქნებით ასოცდაათის ასი წლის შემდეგ
მოგვენატრება ჩვენ ოცდაათი,
ასი წლის შემდეგ მაინც ვიჯდებით ბებრები ერთად,
ასი წლის შემდეგ როცა ვიქნებით ჩვენ ახლოს ღმერთთან,
მე გეტყვი მე ისევ მიყვარხარ როგორც უწინ და ისევ მაკვირვებს შენი ცრემები,
მე ისევ გნახაე ქუჩაში გუშინ და ავიფარე სახეზე ხელი,
ასი წლის შემდეგ ისევ ზამთარი ქალაქში მოვა,
ასი წლის შემდეგ ისევ
დაიწყებს ფანტელი თოვას
და ალბათ დათოვლილ ბაღში ისევ ვიჯდებით ბებრები ერთად,
მაგრამ ეს ყველაფერი ასი წლის შემდეგ,
ასი წლის შემდეგ.
те,що відчуває душа,коли читаєш такі душевні рядки і слухаючи чудове виконання,словами не передати.Хочеться,щоб таких глибоких пісень було більше!
Дуже дякую
Bodo відповів на коментар $previous_title_comm, 01.01.1970 - 03:00
Перекладай, навпаки - це класно=))) 
Эт хорошо 
